Hee allemaal,

Ja, ik kan het wel, slechts 9 dagen tussen de vorige post en deze blog! Maar omdat ik vandaag over 100 dagen alweer terug vlieg (), vond ik het wel tijd voor een nieuwe blog. Deze wordt alleen iets anders dan normaal, ik ga namelijk een aantal veelgestelde vragen beantwoorden, toch fijn dat jullie daar dan ook EINDELIJK antwoord op krijgen haha.

Ik begin even bij de vraag die mij toch wel het meest gesteld gesteld is de afgelopen maanden: 'Hoe gaat het met je Portugees?' En ik moet eerlijk zeggen dat dit een stuk langzamer gaat dan ik had verwacht, maar dat ligt ook vooral aan mezelf. Voor vertrek vertelden anderen mij dat het 3/4 maanden zou duren tot ik de taal een beetje onder de knie zou hebben, we zijn ondertussen bijna 7 maanden verder en ik snap het grootste deel wel, maar het praten gaar nog steeds niet echt lekker... Maar ik heb ook zelf niet veel initiatief genomen in het spreken, omdat ik veel Engels sprekende Brazilianen om me heen heb (die zijn best zeldzaam haha) en omdat er veel wordt gelachen om mijn accent. Ik weet dat ik me daar niks van aan zou moeten trekken, maar dat vind ik best lastig. Ik praat wel Portugees met mijn Uber chauffeurs, want die kunnen vaak geen Engels en die zie ik daarna toch nooit meer haha! Als ik een verhaal van iemand begrijp of als ik een gesprek heb in de Uber, dan ben ik toch altijd wel heel trots op mezelf!

'Wat mis je het meest, behalve de mensen?' Dit zijn wel aardig wat dingen, maar op nummer 1 staat denk ik toch wel de taal. De momenten dat je alles snapt wat er om je heen gezegd wordt en aan iedereen kan vragen wat je wil als dat nodig is, mis je toch wel als je de taal niet spreekt en dat mis ik wel. Verder mis ik vooral dingen als een deel van het Nederlandse eten (al ga ik het Braziliaanse eten ook wel missen), de fiets en de veiligheid. Maar er zijn ook genoeg Braziliaanse dingen die ik ga missen zodra ik terug ben in Nederland...

'Wat zijn de grootste cultuurverschillen, hoe gaan mensen met elkaar om?' Dit zijn over het algemeen hele leuke dingen, zo zijn Brazilianen erg open en geïnteresseerd, ze nodigen je graag bij hen thuis uit en willen graag meer over je te weten komen. Ook vind ik het leuk dat iedereen elkaar een knuffel geeft als ze elkaar zien en dat ze erg vrolijk zijn. Maar ja, elke cultuur heeft zijn minpunten en de Braziliaanse cultuur dus ook. Zo vinden ze het erg leuk om elkaar "voor gek" te zetten (nog meer dan in Nederland) en ze zijn niet heel strikt in afspraken. Ze zeggen afspraken namelijk regelmatig minder dan een dag van tevoren af of ze komen ergens te laat aan. Maar gelukkig valt met beide dingen te leven en zijn er meer positieve punten aan de Braziliaanse cultuur.

'Eten jullie daar net als in Nederland brood?' Ik denk dat ik in de maanden dat ik hier ben, nog nooit of misschien 1 keer een normale boterham heb vastgehouden. Nu vragen jullie je vast af wat ik dan wel eet, dat is het volgende: in de ochtend yoghurt, "pão de queijo" (1 van de lekkerste dingen ooit die jullie niet kennen) of taart/cake (zwaar leven haha). Als lunch eten we 9 van de 10 keer rijst met bruine bonen, salade en heel lekker vlees. 's Avonds eten we ook vaak rijst, maar soms pasta of pizza, nooit aardappels. Hier is dus nergens plek voor een lekkere boterham met smeerworst of met hagelslag. Als ik hier zeg dat wij in Nederland brood eten als lunch, lachen ze heel hard en zeggen ze dat dat geen lunch is, meer een tussendoortje, maar ik heb ook nog nooit brood als lunch gegeten haha. Leuk om die reacties altijd te zien.

Nu even de andere kant op: 'Denk je dat je vaker naar het buitenland gaat willen?' Dit jaar zorgt er zeker voor dat ik nog veel meer landen en culturen wil leren kennen, maar dan niet alleen maar als toerist. Het is zoveel leuker en mooier om een cultuur van binnenuit mee te maken, hier leer je echt van! Natuurlijk wil ik wel naar andere landen op vakantie, maar ik hoop dat mijn reizen in de toekomst niet alleen maar uit toeristische reisjes zullen bestaan. Misschien ooit een ander programma van Travel Active, een stage in het buitenland of misschien zelfs in het buitenland (binnen Europa) wonen. Je weet maar nooit, ik sta ervoor open.

Een vraag die weinig mensen stellen, maar toch veel in jullie hoofden zal zitten: 'Is het daar nou echt zo onveilig?' Daar heb ik een heel kort antwoord op: nee. Toen ik zei dat ik een jaar naar Brazilië ging, dachten veel mensen volgens mij dat er wekelijks een schietpartij zou zijn op de hoek van de straat, maar surprise surprise, ik heb daar gelukkig nog niks van gezien of gehoord. Natuurlijk is Brazilië niet even veilig als Nederland (je moet bijvoorbeeld je telefoon niet (te veel) gebruiken als je over straat loopt), maar je kan wel makkelijk in je eentje ergens naartoe. Zolang je in ieder geval maar weet waar je wel en niet op welke momenten kunt zijn. Soms vergeet ik zelfs even dat het onveiliger is (of "moet zijn") dan Nederland en dat zegt wel wat denk ik.

And last but not least: 'Wat heb je geleerd voor jezelf' Misschien is dit meer een vraag om te beantwoorden als ik terug ben, maar het is ook leuk om hier een "tussenstand" van te hebben. Ik moet zeggen dat ik het ook wel een lastige vraag vind, maar er wel een antwoord op weet. Het grootste wat ik heb geleerd, is me open stellen voor en het accepteren van andere culturen en de gewoonten daarvan. Zo zeg ik niet snel nee meer tegen dingen die ik niet ken of eng vind, maar doe ik het gewoon. Ook ben ik minder gehecht aan planningen, dit betekent niet dat ik me er niet meer aan hou, maar dat ik het minder erg vind als er geen plan is. Hier zijn vaak geen plannen voor het weekend en dan denk ik: 'het komt wel' en vraag ik er ook niet meer naar haha.

Dat was alweer de laatste vraag en daarmee ook het einde van deze blog. Ik hoop dat jullie het leuk vonden en er iets van geleerd hebben haha. De komende 100 dagen worden top, dat weet ik zeker en ik ga er vol van genieten!

Groetjes,

Elly

P.S. Het is zeker niet zo dat jullie het moeten doen, maar mochten jullie nog van plan zijn om iets naar me te sturen, is het verstandig om daar niet te lang mee te wachten. Het proces hoort slechts een paar weken te duren, maar een kaart van mijn zus heeft er 3 maanden over gedaan en het zou jammer zijn als het te laat aan zou komen...